Trainingsstage Poggio All’Agnello (Italië)
Donderdag 2 mei 2019
De laatste trainingsdag hier in Italië. Morgen gaan we naar huis. Gisteravond nog even naar Barcelona-Liverpool gekeken en een prachtig doelpunt van Messi gezien.
Vanochtend werd begonnen met een ontbijt. Daarna een lichte landtraining en vervolgens de eerste zwemtraining van de dag. Het was prachtig weer. Wederom een blauwe hemel en een warme zon. De weerapps gaven deze dag in Poggio All’Agnello een 10!
De zwemmers kregen de keuze om aan een kanjertraining in de kanjerbaan mee te doen of het ‘gewone’ trainingsprogramma te zwemmen. Bijna de helft koos voor de kanjertraining van 8KM. Die bestond uit 8x1000M in slag, armen, benen, 2xslag, benen, armen en slag. Daarbij dienden diverse zwemmaterialen gebruikt te worden. Afgesloten werd met 200M uitzwemmen. Dus in totaal 8200M. Daarmee werd het ook de langste training in meters van de trainingsstage. Een aantal zwemmers hadden namelijk ook al een keer 2 uur en een kwartier getraind. De andere zwemmers legden nog altijd 5600M af en hadden een meer gevarieerde training.
Na de zwemtraining dit keer geen krachttraining maar een aantal balspelen op één van de prachtig kort geschoren grasvelden hier op het resort. Trefbal in een aantal variaties kenden de zwemmers wel, maar het alom bekende ‘drie is te veel’ was nieuw voor hen. Bij dat spel staan de deelnemers in een kring en achter iedere deelnemer staat nog een deelnemer. Een tikker probeert de haas te tikken die om de kring rent. De haas mag in de cirkel voor een tweetal gaan staan waardoor de achterste deelnemer ‘te veel’ is en de nieuwe haas is geworden. Nu kun je in eeuwigheid rondjes blijven rennen maar daardoor is er voor de deelnemers in de kring niet heel veel aan. Snel anticiperen en dus snel voor een tweetal gaan staan zorgt ervoor dat alle deelnemers moeten blijven opletten want je kunt maar zo het haasje zijn.
Na de lunch moesten Debby en ik met Petra, de gastvrouw van het restaurant op de foto. Zij is zo klein van stuk dat wij haar maar even hebben opgetild. Anders zouden alleen Debby en ik op de foto hebben gestaan of alleen Petra met daarnaast twee paar benen.
Ondertussen had Petra ons bijna haar hele levensverhaal verteld en hoopte zij dat we volgend jaar weer terug zouden komen. O, ja haar schoonvader had nog een prachtig vakantiehuis met zwembad, hier ergens in de buurt. Ze kon wel regelen dat we daar onze vakantie konden doorbrengen.
Op het programma van de laatste middagtraining stond nog een lactaat productie setje. Daarna werd in het water de trainingsstage afgesloten met een aantal alternatieve trainingsvormen. Er werd in duo’s of in trio’s gezwommen. De toeschouwers en zonaanbidders op de kant, naast het zwembad, kwamen van hun ligbedden toen de VZC-zwemmers in duo’s, voeten tegen voeten, naar de overkant duwden. Helemaal enthousiast werden zij toen de VZC’ers een zwemster, die overdwars in de baan lag, met z’n allen door middel van borstcrawl benen met zoomers naar de overzijde duwden. Ze begonnen nog net niet te klappen toen de zwemmers hun plank als dienblad gebruikten. Op dat dienblad stonden hun bidons en met één arm met daarop het dienblad werd die bidon naar de overkant geserveerd.
Na de laatste zwemtraining kon de balans opgemaakt worden. Hieronder het overzicht van het totaal gezwommen meters per zwemmer in de afgelopen twee weken in combinatie met de gezwommen kilometers tijdens de trainingsstage (TS) hier in Poggio All’Agnello.
Op speciaal verzoek hebben we vanavond weer een pizza-avond. Dat is de vorige keer erg goed bevallen.
Ook deze keer kregen we na tig pizza’s als afsluiter een pizzapasta (Nutella).
Morgen om 07.45 uur ontbijten we voor de laatste keer hier. Om 09.00 uur brengt Mauro ons naar het treinstation om daar vandaan naar Pisa te reizen en aan het begin van de middag op het vliegtuig naar Keulen stappen.
